Ratatouille – les 1

De eerste les is altijd spannend. Ik wist mijn god niet wat me te wachten stond. Beeldende vorming... wat houdt dat nou precies in? Roosien vertelde ons dat onze leraar van media en technologie houdt, maar hoe kan je dat nou combineren met een vak als dit. Beeldende vorming is toch een soort knutselen. Lekker tekenen, schilderen en bovenal kliederen. Deze gedachte werd echter aan het einde van de les al direct aan de kant geschoven. Knutselen is namelijk iets letterlijk namaken, terwijl Beeldende vorming gaat over het stimuleren van de beeldende vorming van kinderen. Zij moeten zelf aan de slag gaan en hun verbeelding gebruiken om een beeld te vormen. Maar goed.. de les. We begonnen met een introductie op de Ipad. We werden een beetje wegwijs gemaakt in de informatie over Beeldende vorming op de ELO en we bekeken de website vrijlansier.com. Nadat we dit gedaan hadden, moesten we groepjes van 4/5 maken en kregen we een opdracht voor ons neus. Deze opdracht moesten we zo goed mogelijk uitvoeren. Het introductieverhaaltje ging over Remy de muis van Ratatouille.

Vervolgens stond er wat we moesten doen. We moesten papieren stroken op een door twee vouwen en met die stroken geometrische vormen maken. Het was de bedoeling dat wij met gebruik van het papier een zo hoog mogelijke toren gingen maken om je restaurant te promoten. Het restaurantbord moest over de hele stad te zien zijn.

Het was een super uitdagende opdracht. Door de tijdsdruk die we hadden, gingen we supersnel werken waardoor je ook wel foutjes ging maken. Verder was de samenwerking ook nieuw, maar hier vonden we al gauw een goede balans in. We verdeelden de taken. Zo ging ik het restaurantbord maken en ging de rest de constructie van de toren maken. Door de goede samenwerking waren we gelukkig net binnen de tijd klaar. Nadat iedereen klaar was, mochten we elkaars torens bewonderen, vertelden we wat er zo uitdagend was en bespraken we hoe het allemaal was verlopen. Ondertussen had de leraar gesprekken opgeschreven die er onderling gevoerd waren. Bij vrijwel alle groepjes ging het over de opdracht, maar bij één groepje ging het over hele andere dingen. Dingen zoals op kamers wonen en hoe het weekend ingevuld zou worden. Wat bleek nou.. dat ene groepje had de volledige opdracht gekregen. Zij wisten precies hoe het gebouw eruit moest zien en wat ze moesten doen. De andere groepjes hadden maar een deel van de opdracht gekregen, waardoor alles gebouwen/torens er heel anders uitzagen. Dit alles is makkelijk te verklaren, namelijk: door uitdaging. Doordat de meesten maar de helft van de opdracht hadden gekregen, waren zij geheel vrij in wat zij wilden gaan maken. Zij vormden zelf een beeld bij de opdracht, het voelde als een soort missie die zij zo goed mogelijk moesten volbrengen. Hierdoor werden alle gebouwen/torens origineel op hun eigen manier. Het groepje dat echter wel de originele, hele opdracht had gekregen, wist precies wat ze moesten doen. Hierdoor was er geen uitdaging meer en was de concentratie dus ver te zoeken. Dit was voor mij echt een 'mindfuck'. Het was zo maf dat we eigenlijk allemaal belazerd waren. Ik kon er wel om lachen, dat door zoiets kleins te veranderen aan een opdracht je totaal verschillende uitkomsten krijgt. En dat je door het veranderen van een opdracht 100x meer uitdaging kan krijgen. Nadat we de opdracht en de 'mindfuck' hadden besproken, gingen we een lesfasemodel opstellen. Hierbij vulden we de delen: receptief, productief en reflectie in. Bij receptief gaat het om de oriëntatie van de oprdacht. In mijn geval was dat dus het verhaaltje van Ratatouille. Dit gaf ons motivatie en inspiratie om aan de opdracht te beginnen. Vervolgens vulden we het deel: productief in. Hier gaat het om de uitvoering. Dus als eerst lees je de opdracht door en kijk je wat er moet gebeuren. Vervolgens ga je brainstormen op basis van de opdracht. En tot slot maak je de taakverdeling en voer je de opdracht zo goed mogelijk uit. Na het deel: productief gingen we reflectie invullen. Hierbij gaat het dus om de nabespreking. Zo vraag je dus naar wat de uitdaging was, wat het uitgangspunt was en hoe alles aangepakt werd. Nadat we het lesfasemodel hadden ingevuld, was het helaas al weer tijd om naar de volgende les te gaan. Ik heb van deze les heel wat geleerd. Ik vond het enorm leerzaam hoe je een lesfasemodel moet invullen. Ook vond ik het grappig dat zoiets kleins veranderen aan een opdracht zo'n groot verschil kan maken. En tot slot heb ik geleerd dat uitdaging creëeren enorm belanglijk is om zo de Beeldende vorming bij kinderen te stimuleren. Op naar de volgende les!

Het eindresultaat: waar wij als groepje natuurlijk supertrots op zijn!